Japonia - Zamek Himeji [pocztówkowo]

Zamek Himeji (jap. 姫路城 Himeji-jō) to japoński zamek, znajdujący się w centrum miasta Himeji, około 50 km na zachód od Kobe. Został zbudowany na dwóch wzgórzach - Himeyama oraz Sagiyama. Jest to jedna z najstarszych, istniejących do dziś budowli Japonii, nic więc dziwnego, że został nie tylko wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, ale także wraz z zamkami Matsumoto, Inuyama oraz Hikone posiada status Skarbu Narodowego Japonii.

Zamek Himeji znany jest również jako Hakuro-jō lub Shirasagi-jō (Zamek Białej Czapli) ze względu na zewnętrzne wykończenie białym tynkiem gipsowym.

Himeji jest przykładem typowego japońskiego zamku, zawierającego wiele obronnych i architektonicznych elementów kojarzonych z japońskimi zamkami. Wysokie fundamenty, białe ściany i rozmieszczenie budynków wewnątrz kompleksu są typowymi elementami każdego japońskiego zamku.

Jednym z najważniejszych elementów obronnych zamku (i prawdopodobnie najsłynniejszym) jest skomplikowany labirynt ścieżek wiodących do głównej warowni. Bramy, wewnętrzne i zewnętrzne mury zamkowego kompleksu są tak zorganizowane, aby atakujący był zmuszony poruszać się wokół zamku, napotykając po drodze wiele ślepych zaułków. Pozwalało to obserwować i ostrzeliwać intruzów z wnętrza warowni strzałami, muszkietami, kamieniami i gorącym piaskiem. Himeji jednak nigdy nie był zdobywany, więc system nie został sprawdzony. Zamek nigdy nie został też zniszczony przez trzęsienia ziemi, ani w czasie walk, nawet w czasie II wojny światowej. Zachował przez to swój oryginalny kształt przez 400 lat!

Wiosna wreszcie śmiało wkroczyła do Trójmiasta więc i na blogu pojawia się wiosenna kartka z kwitnącymi drzewami sakury na pierwszym planie. Czy u was również zrobiło się tak wiosennie? I jak wam się podoba kartka? Choć Japonia mnie jakoś niespecjalnie interesuje to z wielką chęcią zobaczyłabym ten zamek. Aż trudno uwierzyć, że ma 400 lat!

Grecja - Patmos [pocztówkowo]

Klasztor św. Jana Teologa na Patmos to prawosławny klasztor leżący na greckiej wyspie Patmos, w miejscu w którym, jak się sądzi, Jan Ewangelista miał wizje spisane w księdze Apokalipsy. Miejsce jest czczone zarówno przez wyznawców prawosławia jak i katolików.

Klasztor zbudowany został w 1088 oraz został silnie ufortyfikowany ze względu na piratów oraz Turków seldżuckich. Mimo to w 1208 wyspę zdobyła Wenecja. Po upadku Konstantynopola około stu rodzin osiedliło się na Patmos. Na początku XVI w. kontrolę nad wyspą przechwycili Turcy.

Jest jednym z nielicznych miejsc w Grecji zachowanych w niemal nienaruszonym stanie od XII wieku. W 1999 wciągnięty został przez UNESCO na listę światowego dziedzictwa. Zdjęcie przedstawia wejście do jaskini, w której miał mieszkać Jan Teolog.

Kartka nie jest najpiękniejsza, ale to moja pierwsza kartka przedstawiająca ten obiekt UNESCO. Najbardziej jednak boli mnie, że przybito pieczątkę greckiej poczty na przedzie kartki... Toż to zbrodnia! A poza tym tęsknię za takim błękitnym niebem jak na pocztówce. Wiosno, przyjdź wreszcie!

1582. Filipiny

od: Mitch

Palawan to wyspa na Filipinach o powierzchni 11 680 km². Ta spora wyspa, choć bardzo wąską wyspa, jedna z 7000 należących do Filipin, zachowała swój dziewiczy, naturalny charakter i po dziś dzień wygląda jak z folderu reklamowego.

Jedną z największych atrakcji Palawanu jest podziemna rzeka Puerto Princesa, druga najdłuższa podziemna rzeka na świecie. W źródłach pisanych jaskinia po raz pierwszy została wspomniana w 1887 roku przez Deana C. Worcestera, naukowca University of Michigan. W latach 2007–2008 włoska grupa speleologów odkryła w jaskini jedną z największych komór jaskiniowych na świecie. Na ich cześć została nazwana Italian's Chamber. Sala ta ma do 360 m długości, do 140 m szerokości i 80 m wysokości. Szacunkowa jej pojemność w przybliżeniu wynosi 2,5 mln m³!

Rzeka ma głębokość do 8 m i jest dostępna dla łodzi na odcinku 4,2 km, licząc od jej ujścia od morza. Jest najdłuższą żeglowną podziemną rzeką na świecie. W jaskini występują stalaktyty, stalagmity oraz inne formacje skalne. W dolnym biegu podziemnej rzeki jej woda ulega zasoleniu w wyniku pływów morskich.

4 grudnia 1999 roku Park Narodowy Rzeki Podziemnej Puerto Princesa został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Natomiast 11 listopada 2011 roku park został wybrany jako jeden z nowych siedmiu cudów natury.

Przyznam się, że nigdy nie słyszałam o tym miejscu, ale wygląda bajkowo. O tej porze roku szczególnie brakuje mi tak soczystych kolorów jak na tej pocztówce. Ale już niedługo wiosna więc mam nadzieję, że i u nas świat się w końcu zazieleni :)

1580. Wielka Brytania

od: Tom

Bath to miasto w Anglii, w hrabstwie Somerset, położone 159 km na zachód od Londynu i 21 km od Bristolu. Miasto posiada status city, nadany przez królową Elżbietę w roku 1590.

Bath położone jest w dolinie rzeki Avon, w miejscu, gdzie występowały naturalne wody geotermalne. Kolonizatorzy rzymscy wybudowali tu łaźnie i świątynię i nazwali to miejsce Aqua Sulis. W roku 973 w Bath koronowano na króla Anglii Edgara. Za czasów georgiańskich miasto stało się popularnym ośrodkiem wypoczynkowym. Z tego okresu pochodzi wiele budowli w stylu epoki.

Bath uzyskało status miejsca dziedzictwa światowego w roku 1987.  Od 1702 roku działał tam brytyjski arbiter elegancji Richard Beau Nash, który uczynił Bath najmodniejszym miastem w Wielkiej Brytanii. Z kolei w latach 1801-1806 mieszkała w Bath Jane Austen; w tym mieście dzieje się akcja jej dwóch powieści: Opactwo Northanger i Perswazje. Obecnie jest centrum kulturalnym, uniwersyteckim i turystycznym - rocznie odwiedza je 3 800 000 osób.

Chlubą miasta jest m.in. Royal Cresent (Królewski Półksiężyc), zbudowany na planie półksiężyca zespół 30 tarasowych budynków w stylu gregoriańskim, które powstały w XVII wieku. Obecnie w zabytkowym pasażu ozdobionym 114 gigantycznymi kolumnami znajduje się hotel, prywatne apartamenty i mieszkania oraz muzeum.

Nie wiem jak wy, ale ja ostatnimi czasy chodzę ciągle zmęczona. Gdybym mogła to pewnie przesypiałabym całe dnie a potem jeszcze spała w nocy. Jak na złość, w pracy mam teraz urwanie głowy i jedynym ratunkiem pozostaje kawa, którą w ramach diety chciałam nieco ograniczyć. Mam nadzieję, że ten słaby okres w końcu minie, bo czekają mnie dwa intensywne miesiące, do końca marca czekają mnie tylko dwa nieco bardziej spokojne weekendy w Gdyni! Czy u was ten początek roku też jest tak intensywny czy raczej dopiero się wszystko rozkręca?

1569. Indie

od: Dominic

Tego widoku nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Tadź Mahal (hindi: ताज महल urdu: تاج محل) to indyjskie mauzoleum wzniesione przez Szahdżahana z dynastii Wielkich Mogołów, na pamiątkę przedwcześnie zmarłej, ukochanej żony Mumtaz Mahal. Obiekt bywa nazywany świątynią miłości.

W 1631 roku Mumtaz Mahal, żona panującego wówczas indyjskiego cesarza z dynastii Wielkich Mogołów, Szahdżahana, zmarła przy porodzie jego czternastego dziecka. Miała zaledwie 38 lat, chociaż w stanie małżeńskim przeżyła 18 lat. Według legendy przed śmiercią zobowiązała męża do spełnienia 3 obietnic: nigdy się nie ożenić, zaopiekować się dziećmi oraz postawić na jej cześć budynek, który będzie ją upamiętniał po śmierci. Zrozpaczony małżonek spełnił wszystkie prośby (brak oficjalnej żony jednak nie przeszkodził mu w posiadaniu konkubin). Postanowił zbudować na jej cześć grobowiec-mauzoleum, który byłby godzien jego zmarłej żony – budowlę nie mającą porównywalnego odpowiednika w świecie. Według popularnego podania, pogrążony w smutku monarcha osiwiał w przeciągu jednej nocy. Po ukończeniu budowy miał on rzekomo wydać rozkaz o obcięciu kciuków wszystkim robotnikom, by nigdy nie byli już w stanie stworzyć podobnego dzieła. Tak naprawdę żadne źródła nie potwierdzają tego faktu – do dzisiaj potomkowie tych rzemieślników są zaangażowani w renowację budowli.

To chyba moje pierwsze ładne Indie jakie miałam okazję dostać w swojej pocztówkowej karierze. Taki drobiazg a jest naprawdę osłodę w tak obrzydliwą pogodę, jaką mam ostatnimi dniami za oknem. Deszcz mi nie przeszkadza, zimno mi nie przeszkadza, ale nie znoszę gdy wieje i jest mgła. W takie dni mogłabym nie wychodzić spod kołdry. A czy u was też jest tak fatalnie?

Paryż Wschodu czyli z wizytą w Pradze

Praga była moim marzeniem od dawna, wynikało to nie tylko z uwielbienia do czeskiego piwa, języka i kinematografii, ale również z licznych opowieści i relacji osób mniej lub bardziej znajomych, które to miasto już odwiedziły. Zawsze jednak coś stawało na przeszkodzie, aby wyjechać do tego tak nieodległego miasta (szczególnie nieodległego gdy mieszkałam w Katowicach). Okazja nadarzyła się dopiero jesienią ubiegłego roku podczas tzw. długiego weekendu listopadowego. Głównym celem wyjazdu była Szklarska Poręba i zdobywanie Szrenicy, ale w wyniku kompromisu udało mi się również namówić Szymona na szybki wypad do naszych południowych sąsiadów.

1554. Norwegia

od: Trond

Fiordy są prawdziwą wizytówką i symbolem Norwegii, a szczególnie wąski i stromy Geirangerfjord, najbardziej znany z nich wszystkich. To liczący około 15 km i głęboki na 600 metrów fiord w południowo-zachodniej Norwegii, położony w odległości około 100 kilometrów od miasta Ålesund. W 2005 roku Fiord Geiranger wraz z Nærøyfjord został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Geirangerfjord wrzyna się w wysokie góry wąskim klinem wygiętym w kształt litery "S", a z jego stromych zboczy spływają warkocze wodospadów, w tym największe i najbardziej znane De Syv Søstre (Siedem Sióstr), Frairen (Zalotnik) i Brudesløret (Ślubny Welon).

Geirangerfjord jest na tyle głęboki, że mogą do niego wpływać pełnomorskie statki. Aż trudno to sobie wyobrazić, ale wzdłuż jego ścian na wąskich występach jeszcze przed wojną mieszkali ludzie na odizolowanych od świata farmach. Historie opowiadają o dzieciach przywiązywanych do palików, aby podczas zabawy nie spadły z urwiska oraz o farmerach blokujących głazami ścieżki by uniemożliwić przejście poborcom podatkowym. Ostatni mieszkańcy wyprowadzili się stąd dopiero w 1961 roku.
Najciekawsze miejsca skąd warto obejrzeć fiord to górujący nad Geirangerfjordem szczyt Dalsnibba, prowadząca do Geiranger słynna Droga Orłów (Ørnevegen) oraz punk widokowy Flydalsjuvet.

1539. Niemcy

 od: Anke

Park Górski Wilhelmshöhe (niem. Bergpark Wilhelmshöhe) to 240-hektarowy barokowy park w północnoheskim mieście Kassel. 

Został zaprojektowany w stylu angielskim i uchodzi za największy park górski Europy. Wraz z pałacem Wilhelmshöhe stanowi wyjątkowo harmonijne połączenie kultury, natury i sztuki ogrodniczej, w którym wyróżnić można różne nurty architektury ogrodowej, sztuki i techniki tamtych czasów. Ten mający ponad 300 krajobraz kulturowy jest przykładem rozkwitu architektury krajobrazu w okresie absolutyzmie europejskim. Powstawał od roku 1696 według pomysłu landgrafa Karla von Hessen-Kassel, który chciał wzmocnić pozycję książąt z Kassel na tle innych dworów. Następnie w 1701 roku włoski mistrz budowlany Giovanni Francesco Guerniero wykonał większość elementów aranżacji wodnych, których ukoronowanie stanowi stworzony w 1717 roku Herkules. Potężna statua z miedzi ma sugestywnie pokazać cnoty sprawiedliwego i mądrego władcy oraz jednocześnie wszechwładzę landgrafa.

U stóp około 70-metrowego cokołu podziwiać można unikatowy na skalę światową spektakl: ponad 750 000 litrów wody spływa kanałami o łącznej długości 12 kilometrów w dół do Wielkiej Fontanny w jeziorze pałacowym, gdzie tryska pod naturalnym ciśnieniem na wysokość 52 metrów. Wyjątkowe wrażenie robią wspaniale aranżacje wodne po zapadnięciu zmierzchu, wyznaczając świetlistą drogę od olbrzymiej rzeźby Herkulesa do pałacu Wilhelmshöhe. Urzekające bogactwo dzieł sztuki kryje ponadto sam pałac: mocno zniszczony podczas drugiej wojny światowej został w 1974 roku odbudowany i dzięki znajdującej się w nim Galerii Starych Mistrzów (Galerie Alter Meister), zbiorom grafik i zbiorom sztuki starożytnej jest magnesem dla publiczności w niezwykle bogatym w atrakcje Parku Górskim Wilhelmshöhe.

W czerwcu 2013 park został wpisany na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

1529. Ukraina

 

od: Janek

Od 1991 Lwów wchodzi w skład niepodległej Ukrainy. Przekształcenia gospodarcze doprowadziły do upadku wielu zakładów pracy i na kilka lat do kryzysu gospodarczego. W 1997 Stare Miasto zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. W 2006 uroczyście obchodzono 750-lecie pierwszej pisanej wzmianki o mieście.

We Lwowie znajdują się również ulice upamiętniające postaci polskiej historii i kultury: Aleksandra Fredrę, Marię Konopnicką, Mikołaja Kopernika, Tadeusza Kościuszkę, Ignacego Łukasiewicza, Jana Matejkę, Elizę Orzeszkową, Juliusza Słowackiego, Tadeusza Boya-Żeleńskiego i Stefana Banacha, a także Plac Adama Mickiewicza. Po uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę nazwą ulicy uhonorowano Oskara Kolberga.

W 2009 reaktywowano LKS Pogoń Lwów. Lwów był jednym z czterech miast na Ukrainie, w których odbyły się Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012; mecze rozegrano na stadionie Arena Lwów wzniesionym w latach 2008–2011.

1520. Chiny

od: JinYuting

Ogród Pokornego Zarządcy (chin. upr. 拙政园, chin. trad. 拙政園, pinyin Zhuōzhèng Yuán) to największy ogród w chińskim mieście Suzhou i jeden z czterech największych ogrodów w Chinach (posiada powierzchnię prawie 52 tys. m²). W roku 1997 Zhuozheng Yuan, wraz z innymi klasycznymi ogrodami Suzhou, został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

W obecnym ogrodzie niewiele zachowało się z pierwotnej koncepcji, lecz przypomina on bardzo wygląd z późnej epoki Qing, z licznymi pawilonami i mostkami usytuowanymi pośród labiryntu połączonych ze sobą stawów i wysepek.

1518. Ukraina

od: Natalia

Ławra Peczerska (ukr. Печерська лавра, Києво-Печерська лавра) to prawosławny klasztor w Kijowie, siedziba zwierzchnika Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

3 listopada 1941 wybuch zniszczył część soboru Zaśnięcia Matki Bożej. Według słowackiej kroniki filmowej eksplozja ta miała miejsce 20 minut po wizycie w Ławrze prezydenta Słowacji Jozefa Tiso. Do dziś trwają spory kto był winny zniszczenia – sowieccy partyzanci, którzy zaatakowali kwaterujące tam wojska niemieckie, czy Niemcy.
W 1990 ławra Peczerska została zapisana wraz z Soborem Mądrości Bożej (Sofijskim) na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Po 1991 i uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości, władze ukraińskie i niemieckie finansowały odbudowę świątyni. W 2000 metropolita Włodzimierz, zwierzchnik Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej ponownie ją konsekrował.
 

1515. Francja

Lyon (rzymskie Lugdunum, arpit. Liyon) to trzecia co do wielkości aglomeracja po Paryżu i Marsylii we Francji. Leży w środkowo-wschodniej części kraju, nad rzekami Rodanem i Saoną, w regionie Rodan-Alpy.

Po okresie upadku w średniowieczu, w XVI wieku rozpoczął się ponowny rozwój Lyonu jako ważnego ośrodka handlowego i finansowego. W 1793, w czasie rewolucji francuskiej, w mieście wybuchło powstanie żyrondystów i rojalistów przeciwko jakobinom. Natomiast w latach 1831 i 1834 miały tu miejsce krwawo stłumione powstania tkaczy. W czasie II wojny światowej mieściła się w Lyonie najważniejsza komórka francuskiego ruchu oporu, którą dowodził Jean Moulin.

 Historyczna część Lyonu została wpisana 5 grudnia 1998 przez UNESCO na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego. W nazywanej Vieux Lyon (Stary Lyon) dzielnicy znajdują się liczne zabytki gotyckie i renesansowe.

1511. Czechy

od: Petr

Willa Tugendhatów w Brnie to luksusowy dom jednorodzinny w Brnie, dzieło niemieckiego architekta Ludwiga Miesa van der Rohe. Willa została zbudowana w latach 1929-1930 dla przemysłowca Fritza Tugendhata i jego żony Grety w północnej części Brna, leżącego na Morawach w Czechach. Wkrótce stała się symbolem architektury modernistycznej.
Budynek stanowi przykład awangardowej architektury okresu międzywojennego. Budynek zrealizowano w usztywnionej ścianami stalowej konstrukcji szkieletowej, co stanowiło nowość w budownictwie mieszkaniowym.
Rodzina Tugendhatów, którzy byli Żydami, opuściła Czechosłowację w końcu lat 30. w obawie przed nazistami i nigdy do kraju nie powróciła, osiedlając się w Szwajcarii. Dom po II wojnie światowej był wykorzystywany do różnorodnych celów, m.in. jako salki gimnastyczne oraz rządowy ośrodek wypoczynkowy. W 1992 w tym miejscu spotkali się przedstawiciele Czech i Słowacji w federacyjnej wówczas Czechosłowacji, którzy rozmawiali o jej podziale. Obecnie budynek należy do skarbu państwa.
W roku 2001 willa została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

1498. Chorwacja

od: Vladimir

Katedra św. Jakuba to katedra rzymskokatolicka w Szybeniku w Chorwacji. Od 2000 roku jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Pierwsze plany wybudowania okazałej świątyni pojawiły się już w 1298, po uzyskaniu przez Szybenik praw miejskich. Ostatecznie w 1431 rozpoczęto rozbudowę istniejącego od początków XV wieku kościoła. Budowa trwała aż 124 lata. Od 1441 do swojej śmierci w 1475 głównym projektantem i kierownikiem prac był Giorgio Orsini, który budował katedrę w stylu gotyckim. Następnie w latach 1475-1536 prace nadzorował Niccolò di Giovanni Fiorentino, który postanowił nadać jej renesansowy wygląd. Konsekracja nastąpiła ostatecznie w 1555.

Kopuła katedry doznała poważnych uszkodzeń w czasie wojny w 1991. Obecnie skutki tych zniszczeń zostały już całkowicie usunięte.

1496. Austria

od: Ania

Przez wiele wieków historii Salzburg pełni rolę ważnego ośrodka handlowego i komunikacyjnego. W 1683, po odparciu armii tureckiej spod wiedeńskich murów, w obozie Kary Mustafy znalezione zostają zapasy kawy. W całej Austrii zaczynają powstawać kawiarnie. Pierwszą tego typu kawiarnią w Salzburgu zostaje istniejąca do dziś Café Tomaselli. Kawiarnia ta jest najstarszą do dziś istniejącą kawiarnią Europy Zachodniej. Bywali w niej: Wolfgang Amadeusz Mozart, Michael Haydn, Hugo von Hofmannsthal i Max Reinhardt. Nieco później powstaje druga tradycyjna kawiarnia – dziewiętnastowieczna Café Fürst, w której w 1890 wymyślono słynne czekoladki: Mozartkugel (z niem. kule Mozarta).

1489. Polska

od: Marta

Architektura Starego Miasta w Warszawie zmieniała się na przestrzeni wieków wraz ze zmieniającymi się stylami w sztuce. Pierwsze średniowieczne kamienice budowane były w stylu gotyckim, za czasów Zygmunta Augusta domy, odnawiane czy odbudowywane po klęskach żywiołowych, miały charakter renesansowy. Na początku XVII wieku kamienice zyskały barwne tynki i barokowe zdobienia.

W XVIII wieku zamożna ludność ze Starego Miasta zaczęła przenosić się do nowych dzielnic. Kamienice przerabiano na budynki czynszowe. Przy Rynku powstało targowisko.

Na początku XIX wieku Stare Miasto pozbawione zostało bezużytecznych murów obronnych, w 1817 rozebrano bramy Nowomiejską i Krakowską wraz z sąsiadującymi budynkami, uzyskując przestrzeń dla placu Zamkowego, Barbakan przebudowano tak, że stał się częścią budynków mieszkalnych. Podjęto również rozbiórkę Ratusza i pobliskich sklepów. Stare Miasto stało się mało znaczącą częścią stolicy z przeludnionymi, chylącymi się ku upadkowi kamienicami zamieszkanymi przez ubogą ludność.

1487. Australia

Uluru, Oolora (znana także pod nazwą ang. Ayers Rock oraz The Rock) to formacja skalna w centralnej części Australii, na Terytorium Północnym.

Znajduje się w parku narodowym Uluru-Kata Tjuta, niedaleko miasteczka Yulara, 400 km na południowy zachód od Alice Springs. Liczy ponad 300 m wysokości i 8 km obwodu. Przez wiele lat Uluru było uznawane za największy monolit świata. Nie jest to jednak prawdą, gdyż monolit Mount Augustus jest ponad dwukrotnie większy. Ponadto wedle nowszych badań Uluru wcale nie jest monolitem, lecz częścią większej formacji skalnej, do której należą również Kata Tjuta i Mount Connor. Jest przykładem twardzielca.

Uluru po raz pierwszy zostało opisane przez podróżnika Ernesta Gilesa w 1872 jako "zadziwiający kamyk" (ang. the remarkable pebble).

1483. Rosja

Klasztor Nowodziewiczy (ros. Новодевичий монастырь) został wybudowany w 1524 roku w Moskwie, dla uczczenia zdobycia Smoleńska. We wrześniu 1610 roku hetman Stanisław Żółkiewski rozlokował w klasztorze Nowodziewiczym cztery polskie chorągwie pod dowództwem Jana Chluskiego, Jana Hreczynina, Olszańskiego i Kotowskiego.

We wrześniu 1612 roku w jego pobliżu rozegrała się bitwa, w której Jan Karol Chodkiewicz idący na odsiecz oblężonej polskiej załodze moskiewskiego Kremla poniósł taktyczną porażkę z powstańcami moskiewskimi Dmitrija Pożarskiego. W XVII wieku Zofia Romanowa, siostra cara Piotra I Wielkiego, przebudowała go, a od 1682 roku stał się on jej drugą rezydencją. W tym samym klasztorze została zamknięta, gdy Piotr I przejął władzę. Niedługo później uwięził tam również swą pierwszą żonę Jewdokiję Łopuchiną.

1482. Rosja

Most Ermitażowy (ros. Эрмитажный мост) to most na Zimowym Kanale biegnącym wzdłuż Nabrzeża Pałacowego w Sankt Petersburgu. Most stanowi część Ermitażu i zespołu Pałacu Zimowego.

Most znajduje się między budynkami Teatru Ermitażu i Starego Ermitażu. Zimowy Kanał, przez który przerzucony jest most, płynie między dwoma wyspami: Pałac Zimowy jest na Drugiej Wyspie Admiralicji (na zachodzie), Teatr Ermitażu na Pierwszej Wyspie Admiralicji (na wschodzie).

Ruch samochodów na moście jest bardzo duży i odbywa się zaledwie na dwóch pasach - po jednym dla każdej ze stron. Wody kanału przepływają pod mostem w kierunku od Newy do Moyki.

1455. Wielka Brytania

Blenheim Palace to monumentalna posiadłość wiejska zlokalizowana w Woodstock w hrabstwie Oxfordshire w Anglii. Jako jedyny w Anglii obiekt tego typu nosi tytuł "Pałacu" (Palace), nie będąc jednocześnie własnością władzy kościelnej lub królewskiej.

Został wybudowany w latach 1705-1722, miał stanowić podarunek dla Johna Churchilla, 1. księcia Marlborough od wdzięcznego narodu za zwycięstwa w czasie wojny o sukcesję hiszpańską z Francją i Bawarią, zwłaszcza w bitwie pod Blenheim.

Pałac został zaprojektowany w stylu barokowym, co jest rzadkością w Anglii. Łączy w sobie funkcje domu mieszkalnego, mauzoleum i pomnika narodowego. Warto też zauważyć, że urodził się w nim premier Wielkiej Brytanii, Winston Churchill.