1542. Kosowo

od: Aśka&Michał

Prizren (alb. Prizreni) to miasto w południowym Kosowie, które 17 lutego 2008 roku jednostronnie proklamowało niepodległość. Leży w pobliżu granicy z Albanią, u podnóża Szar Płaniny i jest stolicą regionu Prizren. 

To drugie co do wielkości miasto Kosowa a zarazem handlowy ośrodek regionu rolniczego; specjalizuje się w przetwórstwie owoców i warzyw oraz może poszczycić się rozwiniętym rzemiosłem artystycznym.

Prizren to najbardziej turystyczne miasto Kosowa, przyciągające zabytkami obu wielkich religii regionu – prawosławia i islamu (widoczny na zdjęciu meczet Sofi Sinan Pasha z 1615), oryginalną osmańską zabudową starego miasta oraz imprezami kulturalnymi ożywiającymi wielowiekową historię.

Prizren odegrał kluczową rolę w czasie albańskiego odrodzenia narodowego pod koniec XIX w., użyczając nazwy pierwszemu albańskiemu kongresowi – Lidze Prizreńskiej z 1878 r.

Dodatkowym atutem miasta jest jego malownicze położenie u stóp wzgórza, a uroku dodaje mu rzeka Lombardhi (występująca też pod serbską nazwą Bistrica) wraz z charakterystycznym kamiennym mostem w centrum miasta. Podczas wojny w 1999 r. Prizren miał dużo szczęścia, gdyż większość miasta nie uległa zniszczeniu.

Przeżywam tę kartkę niesamowicie, zwłaszcza, że dostałam ją od znajomych z ich autostopowej bałkańskiej podróży i zupełnie nie spodziewałam się, że otrzymam ją właśnie z Kosowa. A Kosowo marzy mi się od lat, niestety podczas żadnej z moich bałkańskich wypraw nie udało mi się tam dotrzeć.

1541. Niemcy

od: Michaela

Zamek Hohenschwangau (niem. Schloss Hohenschwangau) to zamek wzniesiony przez króla Maksymiliana II Bawarskiego, położony w niemieckiej wiosce Hohenschwangau niedaleko Füssen w południowo-zachodniej Bawarii.

Zamek Hohenschwangau został zbudowany na ruinach XII-wiecznej twierdzy - Schwanstein. W roku 1829 książę Maksymilian (później król Maksymilian II Bawarski) zdecydował się na budowę rezydencji właśnie w tym miejscu, ze względu na bardzo atrakcyjne położenie oraz wspaniałe widoki. Ziemię nabył w 1832, a rok później rozpoczęto pierwsze prace. Budowa trwała do 1837 roku, głównym architektem był Domenico Quaglio Młodszy, któremu zamek zawdzięcza neogotycki wygląd.

Zamek był letnią rezydencją króla Maksymiliana, jego żony Marii Fryderyki Pruskiej oraz dwóch jego synów - Ludwika i Ottona, w której spędzali wiele czasu. Po śmierci króla Maksymiliana  w1864 Ludwik zamieszkiwał w zamku wraz z matką, aż do ukończenia budowy jego nowej, położonej niedaleko rezydencji - Neuschwanstein w 1869. Maria Fryderyka Pruska mieszkała w zamku, aż do swojej śmierci w 1889 roku. Później zamieszkał tu szwagier Marii - książę-regent Luitpold Bawarski. Dzięki Luitpoldowi dokonano elektryfikacji zamku w 1905 roku. Po jego śmierci w 1912 otwarte zostało muzeum, które jest czynne do dnia dzisiejszego.

Podczas pierwszej i drugiej wojny światowej budynek nie odniósł żadnych szkód. W latach 1933-1939 zamek pełnił funkcję letniej rezydencji księcia Rupperta Bawarskiego oraz jego rodziny. Obecnie jest otwarty przez cały rok (z wyjątkiem świąt Bożego Narodzenia) i jest odwiedzany przez ok. 300 000. turystów z całego świata rocznie.

1540. Holandia

od: Elise

O Holandii pisałam już tyle razy, że ciężko napisać o niej coś nowego. Więc może tym razem skupię się na kilku ciekawostkach związanych z tym krajem.

• Prawie każdy obywatel tego kraju ma rower w sumie jest ich ponad 16 milionów (w samym Amsterdamie jest ponad 600 tysięcy rowerów). Z tego powodu w Holandii jest 15 tysięcy kilometrów ścieżek rowerowych a niektóre są nawet podgrzewane. Na rowerach jeżdżą wszyscy, do pracy dojeżdżają na nich nawet premier rządu i jego ministrowie.  A jakby tego było mało, w większości zakładów pracy jest łazienka z prysznicem, aby można było się odświeżyć po jeździe na rowerze.
• 25% powierzchni Holandii znajduje się poniżej poziomu morza. Średnia wysokość kraju wynosi 10 m n.p.m. Z drugiej strony natomiast Holendrzy są najwyżsi na świecie - średni wzrost mężczyzn to 184 cm, a kobiet 170 cm.
• W mieście Delft występuje efekt "wielkiego nieba" - optyczne złudzenie wynika z równinnego krajobrazu i depresji. 
• Warzywami z holenderskich szklarni żywi się połowa europy, choć jedynie 2 % Holendrów pracuje w rolnictwie. 
• Ciężko natrafić na reklamy na ulicach, a jak już, to są one w przemyślany sposób wkomponowane w otoczenie. 
• W Best znajduje się 2 metrowy pomnik kreta upamiętniający wydrążenie 3 kilometrowego tunelu kolejowego. 
• Własnoręcznie skręcone papierosy są popularniejsze od gotowych, kupionych w sklepie. Holendrzy doszli w ich robieniu do takiej perfekcji, że potrafią je zrobić bez problemu jedną ręką. 
• W Amsterdamie karą za picie alkoholu i palenie papierosów w parkach jest sprzątanie ulic. Najpopularniejszym holenderskim "łamańcem językowym" jest : Als vliegen achter vliegen vliegen, vliegen vliegen vliegensvlug, co oznacza "kiedy mucha leci za muchą, muchy lecą bardzo szybko". 
• Kraj ten zajmuje drugie miejsce na świecie pod względem ilości stron pornograficznych - na 1,8 milionach domen znajduje się ponad 187 milionów podstron o tematyce "+18".

1539. Niemcy

 od: Anke

Park Górski Wilhelmshöhe (niem. Bergpark Wilhelmshöhe) to 240-hektarowy barokowy park w północnoheskim mieście Kassel. 

Został zaprojektowany w stylu angielskim i uchodzi za największy park górski Europy. Wraz z pałacem Wilhelmshöhe stanowi wyjątkowo harmonijne połączenie kultury, natury i sztuki ogrodniczej, w którym wyróżnić można różne nurty architektury ogrodowej, sztuki i techniki tamtych czasów. Ten mający ponad 300 krajobraz kulturowy jest przykładem rozkwitu architektury krajobrazu w okresie absolutyzmie europejskim. Powstawał od roku 1696 według pomysłu landgrafa Karla von Hessen-Kassel, który chciał wzmocnić pozycję książąt z Kassel na tle innych dworów. Następnie w 1701 roku włoski mistrz budowlany Giovanni Francesco Guerniero wykonał większość elementów aranżacji wodnych, których ukoronowanie stanowi stworzony w 1717 roku Herkules. Potężna statua z miedzi ma sugestywnie pokazać cnoty sprawiedliwego i mądrego władcy oraz jednocześnie wszechwładzę landgrafa.

U stóp około 70-metrowego cokołu podziwiać można unikatowy na skalę światową spektakl: ponad 750 000 litrów wody spływa kanałami o łącznej długości 12 kilometrów w dół do Wielkiej Fontanny w jeziorze pałacowym, gdzie tryska pod naturalnym ciśnieniem na wysokość 52 metrów. Wyjątkowe wrażenie robią wspaniale aranżacje wodne po zapadnięciu zmierzchu, wyznaczając świetlistą drogę od olbrzymiej rzeźby Herkulesa do pałacu Wilhelmshöhe. Urzekające bogactwo dzieł sztuki kryje ponadto sam pałac: mocno zniszczony podczas drugiej wojny światowej został w 1974 roku odbudowany i dzięki znajdującej się w nim Galerii Starych Mistrzów (Galerie Alter Meister), zbiorom grafik i zbiorom sztuki starożytnej jest magnesem dla publiczności w niezwykle bogatym w atrakcje Parku Górskim Wilhelmshöhe.

W czerwcu 2013 park został wpisany na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

1538. Malezja

od: Agnes

One Piece (jap. ワンピース Wan Pīsu) to japońska manga i anime stworzone przez Eiichirō Odę.  

"One Piece" opowiada o przygodach pirackiej załogi Słomianego Kapelusza (Mugiwara no Ichimi), której kapitanem jest widoczny na pocztówce Monkey D. Luffy. Jego największym marzeniem jest odnalezienie najwspanialszego skarbu na świecie, One Piece, oraz stanie się Królem Piratów. Historia rozpoczyna się od zjedzenia (przez zabawny dość przypadek) przez Luffiego diabelskiego owocu Gomu Gomu no Mi, który zmienia jego ciało w gumę.

Pierwszy rozdział mangi pojawił się w grudniu 1997 r. w "Weekly Shōnen Jump", a w roku 1999 pojawił się pierwszy odcinek serii wyprodukowany przez Toei Animation. Początkowo Eiichiro Oda planował, że seria "One Piece" będzie trwać 5 lat i miał zaplanowane zakończenie, mimo to seria trwa nadal, fabuła pogłębia się, a jej popularność ciągle rośnie w niepoliczalnym tempie.

1537. Tajwan

od: Lin

Taka oryginalna i kozia kartka przywędrowała do mnie z Tajwanu. Niestety nie mam pojęcia czy kozy są jakimś symbolem wiosny czy to jest radosna twórczość autora grafiki, niemniej jednak kartka - choć kompletnie nie w moim guście - z jakiegoś powodu bardzo mi się spodobała.

W przyszłości chciałabym jednak już typową turystyczną pocztówkę z tego kraju.

zaproszenie grzecznościowe

Wszystkich tych, którzy lubią podróże, lubią czytać relacje z nich, którzy znają moją największą pasję jaką jest podróżowanie właśnie zapraszam na mojego drugiego bloga poświęconego właśnie moim wyjazdom. Komentarze, sugestie i inspiracje dla mnie oczywiście również mile widziane :)

Pasażerka - zarażona podróżą

1536. Filipiny

od: Emily

Banahaw to stratowulkan zlokalizowany 80 km na południowy wschód od Manili.
Jest częścią wulkanicznej grupy na którą składają się wulkany Banahaw (2158 m), San Cristobal (1470 m) i Banhao de Lucban (1870 m), stożek żużlowy Bayabobo oraz dwa maary. Wulkan uchodzi za świętą górę dla lokalnych społeczności.
Banhao de Lucban to najmłodszy stożek w grupie znajdujący się na wschodnim zboczu wulkanu Banahaw. Został uformowany po lawinie gruzu z Banahaw. San Cristobal zaś znajduje się na zachodnim zboczu Banahaw i jest od niego morfologicznie młodszy. Uformowany został w ciągu ostatnich 2000 lat. Erupcje eksplozywne Banahaw miały miejsce w latach 1730, 1743, 1843, ostatnia - w 1909.
Na zboczach Banahaw i San Cristobal znajdują się andezytowo-dacytowe kopuły lawowe. Do 1730 roku krater Banahaw o szerokości 2 km i głębokości 600 metrów zawierał jezioro - wtedy wydrenowało formując lahary.

1535. Niemcy

od: Ewa&Daniel

Akwizgran (niem. Aachen, fr. Aix-la-Chapelle; nid. Aken) to miasto uzdrowiskowe na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Kolonia. Leży bezpośrednio przy granicy z Belgią i Holandią.

W roku 962 Otton I koronował się w katedrze akwizgrańskiej, od tego czasu aż do roku 1531 koronowało się tam 31 królów niemieckich. W roku 1165 Karol Wielki został kanonizowany, a rok później miasto uzyskało prawa miejskie i stało się wolnym miastem Rzeszy.

W XVII-XIX w. był popularnym wśród europejskich elit uzdrowiskiem (wody alkaliczno-siarczane) i miastem „rozrywkowym” z kasynami, salami balowymi i innymi miejscami uciech. Akwizgran był miejscem zawarcia pokoju między Hiszpanią i Francją w wojnie o Flandrię w roku 1668, a w roku 1748 zawarto tam pokój w austriackiej wojnie sukcesyjnej. W roku 1801 pokój w Lunéville przyznał miasto Francji, kongres wiedeński zaś przekazał je w 1815 Prusom. W 1818 odbył się tu pierwszy kongres Świętego Przymierza.

W okresie międzywojennym miasto było siedzibą Sądu Krajowego (Landgericht), oddziału Kolei Rzeszy (Reichsbahn) – dyrekcji kolejowej; posiadało szkołę przemysłu artystycznego. W roku 1944 był pierwszym niemieckim miastem zajętym przez wojska alianckie, krwawe walki o miasto spowodowały zniszczenie 65% zabudowy. Po wojnie częściowo odbudowane.

1534. Bułgaria

od: Irenka

Sobór Wniebowstąpienia Pańskiego to prawosławny sobór w Wielkim Tyrnowie, w kompleksie rezydencji patriarchów bułgarskich stanowiącej część twierdzy Carewec.

Sobór został wzniesiony na miejscu wczesnochrześcijańskiej bazyliki z V–VI wieku. Jego budowa trwała od XIII do XIV wieku. W pierwszym etapie prac zbudowano cerkiew jednonawową, w drugim – powiększono ją, przekształcając w świątynię krzyżowo-kopułową z trzema absydami, przedsionkiem i egzonarteksem. Zbudowano również wysoką cerkiewną dzwonnicę, co było ewenementem w średniowiecznej bułgarskiej architekturze sakralnej. Zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz sobór dekorowany był mozaikami i freskami. Sobór w Wielkim Tyrnowie nazywano matką wszystkich bułgarskich cerkwi.

Cerkiew była częścią ufortyfikowanej rezydencji patriarchów, położonej wewnątrz twierdzy carewieckiej, ale posiadającej dodatkowo własne umocnienia. Została całkowicie zniszczona – razem z rezydencją patriarszą – po zdobyciu Carewca przez Bajazyda I w 1393.

W 1981 sobór został odbudowany według projektu Bojana Kuzupowa, opartym na zachowanych miniaturach i planach świątyni oraz na informacjach pozyskanych w czasie prac archeologicznych. Decyzję o rekonstrukcji obiektu podjęto w związku z obchodami 1300-tnej rocznicy powstania państwa bułgarskiego. Do 1985 trwały prace nad dekoracją wnętrz i wykonaniem fresków, których autorem jest Teofan Sokerow. Freski nie stanowią kopii pierwotnych malowideł znajdujących się w soborze, nie zostały wykonane w oparciu o kanony prawosławne, lecz we współczesnym stylu monumentalnym. Ich wygląd i treść ma przedstawiać potęgę i poziom rozwoju kulturalnego średniowiecznej Bułgarii. Odbudowana świątynia pełni funkcje pomnika historii – nie jest stale użytkowana liturgicznie. Święta Liturgia odprawiana jest w niej od 2013 jedynie w święto patronalne. Od 1985 obiekt jest również dostępny dla zwiedzających.

1533. Malezja

od: Nelly

Cameron Highlands to największa, najwyżej położona (1500-1800 m. n.p.m) i najpopularniejsza stacja górska kontynentalnej Malezji. Okoliczne wzgórza pokryte są albo tropikalnym lasem, wyjątkowo malowniczymi krzaczkami herbaty, kwiatami a wśród tego wszystkiego można jeszcze znaleźć plantacje truskawek, ogrody różane, farmy owadów i motyli, wodospady, hinduistyczne i buddyjskie świątynie oraz kilka miasteczek z bardzo kolonialną atmosferą i świetną infrastrukturą turystyczną. Kilkanaście nieźle oznakowanych szlaków nie pozwoli się nudzić miłośnikom pieszych wycieczek a wyżynny klimat z temperaturą rzadko wykraczającą poza 15-20 stopni daje wytchnienie od nadmorskich upałów.

Herbaciane pola należą do największych atrakcji Cameron Highlands. Herbatę uprawia się tu w niezwykle malowniczy sposób, jej wiecznie zielone krzaki pokrywają całe zbocza wzgórz niczym gęsty dywan. Można wśród nich spacerować i cieszyć się wyjątkowym zapachem. Niektóre plantacje można odwiedzić, by z bliska przyjrzeć się procesowi produkcji herbaty oraz spróbować najlepszych lokalnych gatunków.

1532. Rosja

od: Denis

Sobór Chrystusa Zbawiciela (ros. Хра́м Христа́ Спаси́теля) to największa świątynia (sobór) prawosławna na świecie, znajdująca się w Moskwie na brzegu rzeki Moskwy, nieopodal Kremla. Katedralny sobór Chrystusa Zbawiciela jest votum dziękczynnym za uratowanie Rosji przed najazdem napoleońskim w 1812 roku.

Decyzja o zniszczeniu soboru i wybudowaniu na jej miejscu Pałacu Rad zapadła 2 lipca 1931, a 5 grudnia tegoż roku świątynia została wysadzona w powietrze. Wymagało to dwóch eksplozji, ponieważ świątynia przetrwała pierwszą. Budowa Pałacu Rad, rozpoczęta w 1937, nigdy nie wyszła z cyklu zerowego, a jej kontynuowaniu stanęła na przeszkodzie II wojna światowa. Dopiero w 1958 w znajdującym się na miejscu cerkwi wykopie rozpoczęto budowę otwartego basenu pływackiego „Moskwa”.

Pierwsze próby odbudowy zniszczonej świątyni datują się na koniec lat 80. Kamień węgielny pod budowę wmurowano 5 grudnia 1990. Równocześnie powołano do życia fundację i w 1994 rozpoczęto budowę. Projektantem świątyni był Aleksy Denisow. Dzięki darom budowa postępowała bardzo szybko i dolna świątynia została w dzień Przemienienia Pańskiego 6/19 sierpnia 1996 poświęcona przez patriarchę Aleksego II, który zarazem sprawował pierwszą liturgię. Górna świątynia została udostępniona 19 sierpnia 1999, w wigilię 2000. rocznicy Narodzenia Chrystusa. Tamże sprawowano pierwszą od lat Bożonarodzeniową Boską Liturgię. Uroczyste poświęcenie odbudowanej świątyni miało miejsce 19 sierpnia 2000.

1531. Wybrzeże Kości Słoniowej

od: Natalia

Wybrzeże Kości Słoniowej (franc. Côte d'Ivoire, République de Côte d'Ivoire) to państwo w Zachodniej Afryce, położone nad Zatoką Gwinejską.

Państwo wzięło nazwę od części wybrzeża Zatoki Gwinejskiej (Ocean Atlantycki), skąd francuscy handlarze wywozili w XVII wieku kość słoniową.

Co ciekawe, w 1986 roku rząd republiki ogłosił, że oficjalną nazwą państwa na potrzeby protokołu dyplomatycznego będzie République de Côte d'Ivoire niezależnie od języka i odmówił akceptowania jakichkolwiek innych nazw tego państwa. Stąd, według tego poglądu, poprawną nazwą także w języku polskim powinna być nazwa francuska. Decyzja ta nie znalazła jednak szerszego oddźwięku poza dyplomacją. W Polsce w użyciu oficjalnym nazwa Republika Côte d'Ivoire była stosowana przez pewien czas, jednak obecnie zalecana jest tylko nazwa Republika Wybrzeża Kości Słoniowej. Również w innych językach przeważnie stosuje się narodowe formy nazwy.

Na zdjęciu przedstawiono, jak pisze Natalia, tradycyjny sposób noszenia dzieci w ich kraju.

1530. Wielka Brytania

od: Martina

Coventry to miasto w środkowej Anglii, w hrabstwie West Midlands, położone na wschód od Birmingham.

Według tradycji podaje się, że Coventry datuje się od roku 1043, kiedy Leofric, książę Mercji założył tu benedyktyńskie opactwo.

Prawa miejskie miasto uzyskało w 1153. W średniowieczu Coventry było znane jako ważny ośrodek tkactwa. Tkaniny z Coventry, szczególnie wełniane, były poszukiwanym towarem w całej średniowiecznej Europie. W XIV wieku miasto przeżywało rozkwit i stało się 4. co do wielkości miastem Anglii. Na początku 2. połowy wieku zostało otoczone murami miejskimi.