1509. Polska

od: Krzyś

Pomnik Nikifora Krynickiego (Epifaniusza Drowniaka) został odsłonięty w Krynicy 9 września 2005.

Pierwszy komitet budowy pomnika Nikifora powstał w latach dziewięćdziesiątych pod przewodnictwem prałata Mirona Mychajłyszyna, proboszcza parafii greckokatolickiej w Krynicy. Zamierzano powierzyć realizację lwowskiemu rzeźbiarzowi Serhijowi Oleszko. Z powodu braku środków finansowych nie doszło jednak do realizacji.

Z nową inicjatywą wystąpił opiekun Nikifora – Marian Włosiński w roku 2004 po premierze filmu "Mój Nikifor" reżyserii Krzysztofa Krauzego. Tym razem realizacja zbiegła się w czasie z 110 rocznicą urodzin Nikifora.

Autorem zrealizowanego projektu pomnika jest krakowski rzeźbiarz prof. Czesław Dźwigaj. Projekt został wybrany do realizacji przez siedmioosobowe polsko-łemkowskie jury spośród trzech projektów: Czesława Dźwigaja, Serhija Oleszki ze Lwowa i Mychajła Kołodki z Użhorodu.

Pomnik przedstawia malarza siedzącego z pędzlem w dłoni na murku przy krynickim deptaku w towarzystwie psa.

Do inicjatywy przyłączyło się Stowarzyszenie Łemków. Władze miejskie poparły inicjatywę i pokryły część kosztów. Prof. Czesław Dźwigaj zrzekł się honorarium za projekt i zadeklarował częściowe sfinansowanie jego realizacji.

1508. Polska

od: Dagmara

Bielsko-Biała formalnie powstało w styczniu 1951 roku, lecz historia miast, które były jego fundamentami jest o wiele dłuższa. Starszą częścią „dwumiasta” jest śląskie Bielsko powstałe w końcu XIII wieku. Od XVI w. miasto rozwijało się jako ośrodek handlu, sukiennictwa i ceramiki, a także jako stolica państwa stanowego, przekształconego później w księstwo. Małopolska Biała natomiast powstała ok. 1560 r. jako osada tkaczy. Na początku XIX w. zaczął się tu rozwijać przemysł, a już na przełomie XIX i XX stulecia okręg bielsko-bialski był jednym z największych ośrodków przemysłowych Austro-Węgier. Wtedy też rozpoczął się proces zrastania dwóch organizmów zakończony w 1951 r. połączeniem ich w jedno miasto Bielsko-Białą. Przez wieki charakterystyczną cechą dwumiasta była również wielonarodowość (Polacy, Niemcy i Żydzi) oraz różnorodność religijna (katolicy, protestanci i żydzi), przerwane II wojną światową (w której szczęśliwie uniknęło zniszczeń). W okresie powojennym Bielsko-Biała wciąż rozwijało się, w latach 1975-1998 jako stolica województwa bielskiego, aby stać się dziś jednym z najbardziej prężnych gospodarczo miast Polski, a także ważnym ośrodkiem kulturalnym, turystycznym i akademickim.

1507. Polska

Tramwaje w Słupsku to system komunikacji tramwajowej działający w Słupsku w latach 1910–1959. Budowę torowisk oraz zajezdni rozpoczęto w roku 1909, pierwsze linie uruchomiono natomiast w 1910. Inwestycja kosztowała miasto 350 000 ówczesnych marek. Za te pieniądze m.in. wzmocniono most Kowalski na rzece Słupi. Całość prac wykonały zakłady Siemens-Schuckert Werke, one zadbały także o wyposażenie pojazdów.

Obecnie jedyną pamiątką po słupskich tramwajach jest odrestaurowany wagon przy ulicy Nowobramskiej, w którym mieści się punkt gastronomiczny. Zbudowany został na bazie powojennego tramwaju otrzymanego z Elbląga, upodobniony nieco do tramwaju przedwojennego, choć wzorowany jest raczej na wagonach warszawskiej firmy Lilpop, Rau i Loewenstein, a nie przedwojennych tramwajach firmy Lindner. Postawiony został w kwietniu 2004 na ulicy, którą niegdyś kursowały tramwaje.

Zachowało się ponadto kilkanaście słupów trakcyjnych na ulicy Arciszewskiego i Kaszubskiej oraz ponad dwadzieścia zaczepów do lin nośnych trakcji (znajdujących się na murach domów, bram i kościołów), które jednak podczas remontów elewacji budowli są systematycznie likwidowane.

1506. Polska

od: Elena

Gdańsk stanowi jeden z najcenniejszych zespołów zabytkowych w Polsce, pomimo że prawie całe historyczne śródmieście zostało odbudowane po ostatniej wojnie, a znaczna część zabytków ruchomych uległa zniszczeniu bądź rozproszeniu. Pod koniec średniowiecza Gdańsk stał się najważniejszym ośrodkiem artystycznym na Pomorzu. W okresie renesansu i baroku działali tutaj wybitni twórcy, np. Willem, Abraham i Izaak van den Blocke, Antoni van Obberghen, Andreas Schlüter.

Istotne zabytki Gdańska znajdują się na Głównym Mieście (Ratusz Głównego Miasta, Dwór Artusa, Dom Uphagenów) i Starym Mieście (Wielki Młyn, Ratusz Starego Miasta, kościół św. Katarzyny), główne znajdują się wzdłuż Drogi Królewskiej reprezentacyjnej ulicy Gdańska – Długiej. Na Głównym Mieście znajduje się również Bazylika Mariacka Wniebowzięcia NMP – największa średniowieczna świątynia z cegły na świecie. Do 1939 istniała Wielka Synagoga.

Zabytki Gdańska znajdują się na Europejskim Szlaku Gotyku Ceglanego.

1505. Kanada

Ulica Saint Paul (fr. Rue Saint-Paul) to ulica w zabytkowym Starym Montreal, części znajdującego się Quebec Montrealu.

Ulica została założona przez François Dollier de Cassona na trasie ścieżki, która graniczyła wówczas z dawnym fortem. Obecnie Saint Paul jest w Montrealu jedną z najstarszych ulic i przez wiele lat służyła miastu jako jego główna arteria. Wybrukowana w 1672 roku, została nazwana na cześć Paula de Chomedey de Maisonneuve, założyciela Montrealu, który zbudował dom dla siebie na tej ulicy w 1650 roku.

Ulica jest miejscem takich atrakcji jak Targ Bonsecours i kaplicy Notre-Dame-de-Bon-Secours. Większa część Saint Paul nadal jest pokryta kostką brukową. Plany zamknięcia ulicy dla ruchu kołowego w 2008 roku padły po licznych skargach od kupców.

1504. Włochy

Pałac Królewski w Turynie (wł. Palazzo Reale) to pałac w Turynie w północnych Włoszech. Pałac królewski należał do dynastii sabaudzkiej, ale został znacznie zmodernizowany przez francusko urodzoną Madama Reale Krystynę Marię Burbon (1606-1663) w XVII wieku. Pałac obejmuje także Palazzo Chiablese.

Pałac został wzniesiony za panowania Emanuela Filiberta, księcia Sabaudii (1528-1580), w miejscu ówczesnego starego pałacu biskupów w centrum nowej stolicy Sabaudii, Turynie. Dzięki temu książę był w stanie monitorować z pałacu dwa wejścia miasta Bramę Palatyńską i Bramę Pretoriańską. Naprzeciwko dawnego pałacu biskupów powstały również Palazzo Vecchio i Palazzo di San Giovanni, które później zostały wchłonięte przez wspanialszy Pałac Książęcy.

1503. Polska

od: Kasia

Kolejna górska kartka z Polski, która jednak najprawdopodobniej Polski nie przedstawia. Google wyjątkowo niespecjalnie ma ochotę ze mną współpracować, ale wygląda na to, że kartka jest fragmentem plakatu motywacyjnego "Conquer", który przedstawia Mount Everest. Nie do końca mi się chce wierzyć, ale nie będę się spierać. Bezspornym faktem natomiast jest to, że kartka jest naprawdę piękna, a miejsce imponujące.

1502. Rosja

Sankt Petersburg to miasto w Rosji, położone w delcie rzeki Newy, nad Zatoką Fińską. W obszarze miasta znajduje się ponad 40 wysp. Wyspy połączone są 396 mostami, z których 14 największych jest co noc otwieranych w celu umożliwienia jednostkom pływającym przedostania się na jezioro Ładoga. Nazywane jest Wenecją Północy.

1501. Niemcy

Zamek Stein (niem. Burg Stein lub Burg und Schloss Stein) to saksoński zamek położony na południowy wschód od Zwickau w miejscowości Stein w gminie Hartenstein na skalistym brzegu Mulde Zwickauer.

Budowę zamku rozpoczęto prawdopodobnie około 1200 na skale hornblendowej na południowych brzegach Mulde. Ta najstarsza część zamku tworzy Górny Zamek (Oberburg) i dzisiaj składa się z okrągłej wieży Bergfried, palatium i jego wielkiej sali oraz murów obronnych. Jego architektura ma jeszcze wyraźnie romańskie wpływy. Fortyfikacje prawdopodobnie obejmowały również pozostałości Zamku Hartenstein, które nie były w tym czasie przekształcony w reprezentacyjną siedzibę lub tzw. Schloss.

Pozostałe elementy budynku są młodsze. Spiczasta okrągła wieża w południowo-zachodniej części prawdopodobnie została wzniesiona w XIV wieku, inne części dolnej sali (Niederburg) pod koniec XV wieku. Górna sala Bergfried została natomiast wzmocniona w XVI wieku przez dodatkowe piętra (Aufbau).

Zamek przez lata był własnością arystokratycznej rodziny książąt Schönburg dopóki ich majątek nie został skonfiskowany w 1945 roku w ramach socjalistycznej reformy rolnej NRD. Od 1954 roku mieściło się tutaj muzeum historii zamku i okolic. W nowszej części dolnej sali powstało natomiast sanatorium.

W roku 1996, po zjednoczeniu Niemiec, zamek i okoliczne lasy zostały sprywatyzowane a zamek odnowiony. Wciąż jednak mieści się tutaj muzeum a część zamku jest dostępna dla zwiedzających.

1500. Serbia

od: Borko

Cerkiew świętego Sawy (serb. Hram svetog Save) to jedna z największych cerkwi prawosławnych na świecie, znajdująca się w Belgradzie.

Cerkiew zbudowano w miejscu starej świątyni, która spłonęła w XVI wieku. Odbudowę planowano już pod koniec XIX wieku, jednak projekt ukończono dopiero w 1985 roku. Jest ona przykładem serbskiej sztuki neobizantyjskiej, której liczne przykłady można znaleźć w Belgradzie. Nadal nie zostały ukończone wnętrza cerkwi.

1499. Stany Zjednoczone

Bathhouse Row to zespół łaźni, budynków z nimi związanych i ogrodów znajdujących się w Hot Springs National Park w mieście Hot Springs, w stanie Arkansas.

Łaźnie powstały w 1832 roku, gdy rząd federalny przejął cztery działki w celu zachowania 47 naturalnych gorących źródeł z ich wyjątkowymi wodami mineralnymi (nie posiadają zapachu siarki jak to zwykle bywa w przypadku większości gorących źródeł)znajdujących się na niższych zboczach góry Hot Springs.

Istniejące łaźnie to trzecie i czwarte pokolenie łaźni wzdłuż Hot Springs Creek, niektóre z nich znajdują się bezpośrednio nad gorącymi źródłami.

Łaźnie stanowią przykład eklektycznych budynkach z przełomu wieków w neoklasycznym i renesansowym stylu ustawionych w układzie liniowym z głównymi wejściami, fontannami na świeżym powietrzu, promenadami i innymi cechami architektonicznymi krajobrazu hiszpańskiego i włoskiego. Budynki są doskonałym przykładem popularności ruchu uzdrowiskowego w Stanach Zjednoczonych w wieku XIX i XX. Popularność łaźni gwałtownie spadła w połowie XX wieku ze względu na postęp medycyny, ale kąpiele w naturalnych gorących źródłach pojawiają się wciąż jako skuteczne remedium na choroby.

1498. Chorwacja

od: Vladimir

Katedra św. Jakuba to katedra rzymskokatolicka w Szybeniku w Chorwacji. Od 2000 roku jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Pierwsze plany wybudowania okazałej świątyni pojawiły się już w 1298, po uzyskaniu przez Szybenik praw miejskich. Ostatecznie w 1431 rozpoczęto rozbudowę istniejącego od początków XV wieku kościoła. Budowa trwała aż 124 lata. Od 1441 do swojej śmierci w 1475 głównym projektantem i kierownikiem prac był Giorgio Orsini, który budował katedrę w stylu gotyckim. Następnie w latach 1475-1536 prace nadzorował Niccolò di Giovanni Fiorentino, który postanowił nadać jej renesansowy wygląd. Konsekracja nastąpiła ostatecznie w 1555.

Kopuła katedry doznała poważnych uszkodzeń w czasie wojny w 1991. Obecnie skutki tych zniszczeń zostały już całkowicie usunięte.

1497. Niemcy

Stary ratusz (niem: das Alte Rathaus) to zabytkowa budowla w centrum starego miasta w Ingolstadt w Bawarii, w Niemczech. Obecnie siedziba burmistrza miasta (niem. Oberbürgermeister) i m.in. miejskiego biura informacji turystycznej.

Najstarsze wątki murów w budowli pochodzą z XIV w. Przez następne kilka wieków stały tu domy mieszkalne. W latach 1882-1884 r. Gabriel von Seidl rozbudował grupę czterech z tych domów w malowniczą budowlę w stylu neorenesansowym o niezwykle urozmaiconej bryle, z przeznaczeniem na siedzibę władz miasta. W 1923 r. budynek częściowo przebudowano, a ostatnie rozleglejsze prace renowacyjne miały miejsce w 1984 r.

Nazwa „Stary ratusz” pojawiła się po 1960 r., kiedy to w bezpośrednim sąsiedztwie budynku, przy tym samym Placu Ratuszowym (niem. Rathausplatz) powstała nowoczesna budowla „Nowego” ratusza.

1496. Austria

od: Ania

Przez wiele wieków historii Salzburg pełni rolę ważnego ośrodka handlowego i komunikacyjnego. W 1683, po odparciu armii tureckiej spod wiedeńskich murów, w obozie Kary Mustafy znalezione zostają zapasy kawy. W całej Austrii zaczynają powstawać kawiarnie. Pierwszą tego typu kawiarnią w Salzburgu zostaje istniejąca do dziś Café Tomaselli. Kawiarnia ta jest najstarszą do dziś istniejącą kawiarnią Europy Zachodniej. Bywali w niej: Wolfgang Amadeusz Mozart, Michael Haydn, Hugo von Hofmannsthal i Max Reinhardt. Nieco później powstaje druga tradycyjna kawiarnia – dziewiętnastowieczna Café Fürst, w której w 1890 wymyślono słynne czekoladki: Mozartkugel (z niem. kule Mozarta).

1495. Serbia

od: Borko

Kalemegdan to fortyfikacje w Belgradzie wybudowane za czasów celtyckich, a następnie za czasów rzymskich znane pod nazwą Singidunum. Zabudowania znajdujące się na wzgórzu wysokości około 125 merów współcześnie pochodzą głównie z XVII wieku. Znajdują sią tam również antyczne wykopaliska i katakumby rzymskie. Ślady rzymskich budowli to np. stara studnia rzymska (35 m głęb., 3,4 m szer.), odbudowana w 1731 r. przez Austriaków. Są tam również cerkwie, bramy historyczne, grobowce tureckie, a także muzeum wojskowe oraz ogród zoologiczny.

Twierdza znajduje się w dzielnicy Stare Miasto i jest jedną z ważniejszych atrakcji turystycznych miasta. Z twierdzy roztacza się panorama na ujście rzeki Sawy do Dunaju. Znajduje się tam również rozległy park będący miejscem spotkań, spacerów i odpoczynku.

1494. Polska

od: Mariola

Zamek Ogrodzieniec to ruiny średniowiecznego zamku leżącego w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej wzniesionego w XIV-XV wieku przez ród Włodków Sulimczyków, później przebudowywanego. Zamek leży na najwyższym wzniesieniu Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej – Górze Zamkowej wznoszącej się na 515,5 m n.p.m. Ruiny leżą na "Szlaku Orlich Gniazd", są udostępnione do zwiedzania.

Ze względu na swoją nazwę, większość turystów błędnie twierdzi, iż jest on położony w miejscowości Ogrodzieniec. Naprawdę znajduje się we wsi Podzamcze, około 2 km na wschód od Ogrodzieńca.

Zdaniem niektórych badaczy zjawisk paranormalnych Zamek Ogrodzieniec jest miejscem nawiedzonym, gnieżdżą się tu siły mroczne i potężne. Słynny Czarny Pies z Ogrodzieńca pojawia się niekiedy nocami, biegnąc po murach i wokoło ruin zamku. Wedle relacji osób, które miały okazję widzieć owo widmo, jest to czarny pies, wielkością znacznie przekraczający psa, nawet bardzo dużego, jego oczy płoną, a biegnąc ciągnie za sobą ciężki łańcuch. Zjawa ma ponoć być duszą kasztelana krakowskiego Stanisława Warszyckiego. Co ciekawe – kasztelan straszy także niedaleko ruin zamku w Dankowie jako jeździec bez głowy.

1493. Polska

od: Monika

Zamek Książąt Pomorskich to renesansowy zamek usytuowany na Wzgórzu Zamkowym w Szczecinie, w sąsiedztwie Odry, historyczna siedziba rodu Gryfitów, władców księstwa Pomerania, oraz nazwa instytucji kultury, administrującej Zamkiem (niegdyś Wojewódzki Dom Kultury).

W 1946 roku rozpoczęto zabezpieczanie ruin zamku. Zajmowało się tymi pracami biuro Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego, w której funkcję głównego urbanisty województwa szczecińskiego pełniła Helena Kurcyusz. Pod jej kierownictwem odkryto wówczas m.in. kryptę z sarkofagami książąt pomorskich. W 1948 roku na dziedzińcu zamku rozpoczęły się prace archeologiczne.

W latach 1958−1980 zamek został odbudowany (projekty konserwatorsko-renowacyjne opracował w latach 1958–1970 Stanisław Latour, profesor Politechniki Szczecińskiej). Przywrócono mu XVI-wieczny renesansowy wygląd, rekonstruując bryłę – na podstawie sztychu M. Meriana – oraz wnętrza skrzydła północnego. Na Zamku nie zachowało się wiele reliktów wyposażenia oryginalnego. Przede wszystkim gotyckie sklepienia w piwnicy, dwóch salach parterowych skrzydła południowego i freski w wieży zegarowej tamże. Pod skrzydłem północnym znajdują się też resztki gotyckiego kościoła św. Ottona - odkryta po wojnie krypta z sarkofagami książąt, obecnie udostępnionymi na Zamku. Kości książęce zostały złożone w katedrze św. Jakuba w Szczecinie. Natomiast ubiory i klejnoty książęce zostały przekazane do Muzeum Narodowego w Szczecinie, gdzie są eksponowane na wystawie „Złoty Wiek Pomorza” w gmachu przy ul. Staromłyńskiej.

1492. Polska

od: Weronika

Jezioro Solińskie to zbiornik zaporowy (zbiornik retencyjny) położony w województwie podkarpackim w pobliżu miejscowości Solina.

Zbiornik ma powierzchnię ok. 22 km² i największą w Polsce pojemność (472 mln m³). Jezioro ma bardzo rozwiniętą linię brzegową (ok. 166 km przy średnim stanie wody z lustrem na poziomie 420 m n.p.m.), z licznie występującymi zatoczkami – ujściami strumieni. Maksymalna głębokość zbiornika to 60 m przy zaporze.

Otoczenie Jeziora Solińskiego jest licznie odwiedzane przez turystów i wczasowiczów. Na jego brzegach powstało kilka ośrodków rekreacyjnych, a na zachodnim brzegu jeziora znajduje się znana miejscowość uzdrowiskowa Polańczyk. Możliwość kąpieli istnieje na wyznaczonych kąpieliskach – w innych miejscach kąpiel jest niebezpieczna ze względu na niedostępne brzegi i liczne przeszkody podwodne. Na całym zbiorniku obowiązuje strefa ciszy (zakaz używania silników spalinowych, nie dotyczy Policji i WOPR). Uprawiane jest żeglarstwo i windsurfing, jednak akwen nie należy do łatwych: jego szczególną cechą (w porównaniu z akwenami nizinnymi), spowodowaną rozczłonkowaniem tafli wody oraz wpływem wysokich brzegów, jest zmienność i nieprzewidywalność wiatrów. Większość nadających się do cumowania miejsc jest jednak błotnista (ze względu na wahania lustra wody) lub kamienista.

1491. Polska

od: Marcin

Zamek w Olsztynie to potoczna nazwa ruin średniowiecznego zamku królewskiego, znajdującego się we wsi Olsztyn w województwie śląskim. Ruiny te są jedną z atrakcji na turystycznym Szlaku Orlich Gniazd.

Do dziś z zamku zachowały się mury części mieszkalnej, wieże: cylindryczna (stołp) i kwadratowa (Starościańska), fragmenty murów budynków gospodarczych, częściowo także piwnice oraz odkryte w czasie badań archeologicznych fundamenty kuźnicy i ślady dymarek. W latach 1992–1993 oraz 1995–1998 odbywał się tu międzynarodowy pokaz pirotechniki i laserów. Po zawaleniu się fragmentu muru zamkowego konserwator zabytków zakazał tego typu imprez. Ruiny zamku udostępnione są do zwiedzania.

1490. Polska

od: Bartek

Fontanna Neptuna to zabytkowa fontanna, która powstała z inicjatywy burmistrza Bartłomieja Schachmanna i rady miejskiej. Zlokalizowana jest w najbardziej reprezentacyjnej części Gdańska – na Długim Targu, przed wejściem do Dworu Artusa.

Projekt figury przedstawiającej Neptuna, boga wód, stworzył architekt i rzeźbiarz Abraham van den Blocke. Model figury został wykonany przez Piotra Husena. Rzeźba została odlana w brązie ok. 1615 roku, w miejskiej odlewni w Gdańsku, z użyciem formy ludwisarza Gerdta Benninga. Ciężar figury wynosi 650 kg. Czasza oraz trzon, na której stoi posąg, są również autorstwa Abrahama van den Blocke. Elementy architektoniczne fontanny nawiązują do manieryzmu flamandzkiego.

Uruchomienie fontanny nastąpiło dopiero w 1633. Rok później powstała żelazna krata otaczająca basen, również zaprojektowana przez Abrahama van den Blocke.

Manierystyczna w swej koncepcji figura rzymskiego boga mórz i oceanów – Neptuna zbudowana jest w oparciu o łamaną linię (nawiązanie do figury serpentinata), przeznaczona jest do oglądania ze wszystkich stron. Wygląd rzeźby wskazuje na to, że autor znał rzeźby antyczne: głowa Neptuna przypomina głowę z posągu konnego Marka Aureliusza, zaś tors jest być może nawiązaniem do Torsu Belwederskiego.

1489. Polska

od: Marta

Architektura Starego Miasta w Warszawie zmieniała się na przestrzeni wieków wraz ze zmieniającymi się stylami w sztuce. Pierwsze średniowieczne kamienice budowane były w stylu gotyckim, za czasów Zygmunta Augusta domy, odnawiane czy odbudowywane po klęskach żywiołowych, miały charakter renesansowy. Na początku XVII wieku kamienice zyskały barwne tynki i barokowe zdobienia.

W XVIII wieku zamożna ludność ze Starego Miasta zaczęła przenosić się do nowych dzielnic. Kamienice przerabiano na budynki czynszowe. Przy Rynku powstało targowisko.

Na początku XIX wieku Stare Miasto pozbawione zostało bezużytecznych murów obronnych, w 1817 rozebrano bramy Nowomiejską i Krakowską wraz z sąsiadującymi budynkami, uzyskując przestrzeń dla placu Zamkowego, Barbakan przebudowano tak, że stał się częścią budynków mieszkalnych. Podjęto również rozbiórkę Ratusza i pobliskich sklepów. Stare Miasto stało się mało znaczącą częścią stolicy z przeludnionymi, chylącymi się ku upadkowi kamienicami zamieszkanymi przez ubogą ludność.

1488. Finlandia

Lahti (szw. Lahtis) to miasto w południowej Finlandii, na skraju Pojezierza Fińskiego. Jedno z większych w kraju. Słowo lahti znaczy po fińsku zatoka.

ahti jest ośrodkiem narciarstwa: skoki narciarskie i biathlon. Posiada kompleks trzech skoczni Salpausselkä. Oprócz tego zachowały się starsze skocznie drewniane które są obok kompleksu. Zawody w Lahti w ramach Pucharu Świata w skokach odbywają się corocznie. W mieście tym aż sześciokrotnie odbyły się Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym: w latach 1926, 1938, 1958, 1978, 1989, 2001 oraz odbędą się 2017.

1487. Australia

Uluru, Oolora (znana także pod nazwą ang. Ayers Rock oraz The Rock) to formacja skalna w centralnej części Australii, na Terytorium Północnym.

Znajduje się w parku narodowym Uluru-Kata Tjuta, niedaleko miasteczka Yulara, 400 km na południowy zachód od Alice Springs. Liczy ponad 300 m wysokości i 8 km obwodu. Przez wiele lat Uluru było uznawane za największy monolit świata. Nie jest to jednak prawdą, gdyż monolit Mount Augustus jest ponad dwukrotnie większy. Ponadto wedle nowszych badań Uluru wcale nie jest monolitem, lecz częścią większej formacji skalnej, do której należą również Kata Tjuta i Mount Connor. Jest przykładem twardzielca.

Uluru po raz pierwszy zostało opisane przez podróżnika Ernesta Gilesa w 1872 jako "zadziwiający kamyk" (ang. the remarkable pebble).

1486. Białoruś

Górne Miasto, Wysokie Miasto, Wysoki Rynek (biał. Верхні Горад, Высокае Места, Высокі Рынак) to historyczna dzielnica Mińska położona na południe od dawnego mińskiego zamku.

Dzielnica zaplanowana została pod koniec XVI wieku jako nowe centrum Mińska, w związku z nadaniem mu w 1499 r. prawa magdeburskiego. W XV wieku na Wysokim Rynku zbudowano ratusz. W 1564 r. w Mińsku powstała wspólnota kalwińska, która w ostatniej ćwierci XVI wieku na Górnym Mieście zbudowała dom modlitwy (zbór) i wytyczyła ulicę Zborową. Budowa możliwa była dzięki wsparciu ogólnym księcia Mikołaja Radziwiłła Czarnego i finansowym ze strony mińskich bogatych protestantów. Mimo powstania tych budowli, w wiekach XV-XVI dzielnica miała peryferyjne znaczenie. Czynnikiem niekorzystnym dla jej rozwoju i zabudowy był m.in. brak umocnień obronnych.

tify;"> Na początku XVIII wieku całe Górne Miasto zostało już zabudowane. Uformował się główny zespół architektoniczny Wysokiego Rynku, tworząc indywidualne oblicze Mińska.

Na początku XX wieku Górne Miasto wchodziło w skład pierwszej i drugiej policyjnej części Mińska.

1485. Belgia

Aarschot to miasto i gmina w prowincji Brabancja Flamandzka, we Flandrii, jednym z trzech regionów Belgii.

Jest to typowe miasto z długą historią, sięgającą według mitów czasów rzymskich cesarzy. Kościół, który dominuje nad miastem, zbudowany jest z typowego brązowego kamienia pozyskanego ze wzgórz w okolicy. Te same łańcuchowe wzgórza, które w średniowieczu były terenem dla niektórych z najbardziej cenionych winnic Europy dziś są głównie pokryte lasami i sadami owocowymi.

Chociaż widoczny na zdjęciu Kościół Matki Bożej (Onze-Lieve-Vrouwekerk) zdecydowanie pozostawia swoje piętno na wyglądzie miasta nic nie definiuje Aarschot lepiej niż rzeka Demer, która przepływa przez nie.