227. Ukraina

Kijów został założony na początku V wieku jako placówka handlowa na szlaku łączącym Konstantynopol ze Skandynawią. W IX wieku znany jako Könugard był centrum normańskiego handlu na Rusi. Był jednocześnie głównym składem daniny, ściąganej przez Normanów z plemion ruskich.
W 882 roku Kijów został zdobyty przez Olega Mądrego, który przeniósł do Kijowa swoją siedzibę. W 988 lub 989 roku miał miejsce chrzest Włodzimierza Wielkiego w Kijowie uznawany symbolicznie za chrzest Rusi.
W 1363 książę litewski Olgierd Giedyminowic włączył Kijów do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Litwini pierwszy drewniany zamek zbudowali na Górze Zamkowej w latach 1370-1380.
Miasto po unii lubelskiej w 1569 roku zostało włączone do Korony Polskiej i stało się stolicą województwa kijowskiego w prowincji małopolskiej. W 1648 zostało opanowane przez Kozaków Chmielnickiego, a w 1686 na mocy traktatu Grzymułtowskiego miasto oficjalnie zostało przyznane Rosji.
W 1918 w Kijowie ogłoszono stworzenie Ukraińskiej Republiki Ludowej i stoczono ciężkie boje z bolszewikami, którzy ostatecznie zdobyli miasto w 1920. Po II wojnie światowej miasto zostało ważnym ośrodkiem przemysłowym i naukowym, od końca lat 50. było również głównym ośrodkiem ukraińskich dysydentów poza zachodnią Ukrainą.
Od 1991 Kijów jest stolicą niepodległej Ukrainy. W tym też roku został siedzibą katolickiej diecezji kijowsko-żytomierskiej obrządku łacińskiego.