1322. Tajwan

Tajwan jest zbudowany głównie ze skał pochodzenia paleozoicznego i mezozoicznego, które były wielokrotnie fałdowane. Do silnych fałdowań skał dochodziło głównie w kredzie, ale fałdowania miały także miejsce w oligocenie. Skały Tajwanu są poprzecinane intruzjami magmowymi, na które składają się głównie granity. Najwięcej intruzji magmowych powstało w erze miocenu. W okresie czwartorzędu w północnej części wyspy zaznaczyła się działalność wulkaniczna. Obecnie Tajwan jest wyspą aktywną sejsmicznie i co roku dochodzi do średnio 10 wstrząsów tektonicznych.

Tajwan jest wyspą górzystą. Góry i obszary wyżynne zajmują prawie 2/3 terytorium wyspy. Około 30% powierzchni wyspy to obszary leżące powyżej 1000 m n.p.m. Z północnego wschodu na południowy zachód ciągną się równoległe do siebie 4 główne pasma górskie. Najwyższym szczytem Tajwanu jest Yu Shan o wysokości do 3997 m n.p.m. Góra ta znajduje się na południowym skraju centralnej części wyspy. Tereny górskie skupiają się we wschodniej części wyspy. Zachodnia część Tajwanu jest nizinna.

Zachodnia i środkowa część wyspy jest zajęta przez Góry Tajwańskie, które składają się z pasma Taidong Shanmai, doliny o tej samej nazwie i Centralnego Łańcucha Górskiego – Zhongyang Shanmai do którego należą 3 równoległe grzbiety. Są to Zhongyang, gdzie znajduje się około 30 szczytów dochodzących do 3000 m n.p.m. Drugim grzbietem są góry Yushan Shanmai, a trzecim Ali Shanmai. Dalej na zachodzie znajduje się wyżej wspomniana nizina, obniżenia Pingdong, Taizhong, Taibei i Yilan. Nizina jest wąska i jej szerokość przeciętna wynosi około 45 km.