Trogir (włos. Traù) jest miastem portowym na wybrzeżu Morza Adriatyckiego, znajdującym się w środkowej Dalmacji, w okręgu Splicko-Dalmatyńskim w Chorwacji. Połączony podnoszonym mostem z wyspą Čiovo.
Starówka Trogiru wpisana jest na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO od 1997 roku.
Założony w III wieku p.n.e. przez greckich kolonistów z wyspy Issa (dzisiejszy Vis) pod nazwą Tragurion (Kozia Wieś). Od tego czasu Trogir stał się znaczącym portem. W roku 304 cesarz Dioklecjan nakazał tutaj stracić biskupa Splitu Dujama za głoszenie wiary chrześcijańskiej. Od roku 1107 pod panowaniem węgierskim. W roku 1123 zniszczony przez Saracenów. Miasto odbudowano 70 lat później. Od 1420 pod panowaniem Weneckim.
Dla mnie jednak Trogir to przede wszystkim miejsce, gdzie w trakcie swojej autostopowej podróży spałam po raz pierwszy na plaży pod namiotem. I było to naprawdę niesamowite przeżycie, przy którym nawet to przepiękne miasteczko zbladło samo w sobie.
