Herb Mińska nadany został w 1591 roku przez króla polskiego Zygmunta III Wazę. W XVIII wieku car zmienił go na dwugłowego orła, ale w połowie XIX wieku, wrócił stary. Gdyby Mińsk nie został zniszczony kilka razy w swojej historii, miałby niesamowite zabytki do pokazania i niezwykłą historię do opowiedzenia, bo to jeden z najstarszych grodów Rusi litewskiej między dorzeczem Dniepru i Niemna. Śladów dawnej historii nie jest wiele, choć nie brakuje kościołów, cerkwi, synagog. W oczy rzuca się jednak przede wszystkim beton i socrealistyczny klasycyzm, na przykład neoantyczna siedziba KGB. Jednak zza gigantycznego posągu Lenina, nagle wyrasta rzymsko-katolicki kościół, z racji koloru murów nazywany „czerwonym”. Cegły są spod Częstochowy, dachówki spod Włocławka a marmury w środku spod Kielc.
Warto wybrać się w Mińsku do teatru na Placu Wolności, choćby na niepolityczny balet. Trudno powiedzieć czyjej wolności jest to plac, raczej nie obywateli. Wycieczki, fotografowanie, wszystko musi być formalnie załatwione. Być może będziemy spacerować w miejscach, gdzie jeszcze przed chwilą milicja brutalnie przeganiała protestujących Białorusinów.
Brak komentarzy
Prześlij komentarz
Jeśli spodobał Ci się post, będzie mi bardzo miło jeśli pozostawisz po sobie jakiś ślad - napisz komentarz, daj lajka pod postem na FB lub polub mój profil na FB: Pasażerka palcem po mapie