Pierwszy tymczasowy dworzec kolejowy w Tarnowie powstał w 1855 r. Budowę pierwszego stałego dworca kolejowego w Tarnowie rozpoczęto zapewne w 1860 r., jako że z tego czasu pochodzi plan stacji kolejowej w Tarnowie z obrysem dworca.
Budowę nowego wielkiego dworca rozpoczęto w 1906 r. wg projektu niejakiego E. Baudischa, a ukończono w 1910 r. Kubatura budynku wzrosła prawie dwukrotnie, a jego rzut powiększył się przez poszerzenie całej budowli wzdłuż torów i przesunięcie fasady północnej. Zwiększono znacznie powierzchnię przeznaczoną dla podróżnych, głównie przez budowę obszernego westybulu z wielkimi oknami, dwukrotnie wyższego od przylegających do niego łączników wiążących go z nieco mniejszymi salami restauracyjnymi Od strony zachodniej, do dworca przybudowano nowy budynek poczty.
Nowy dworzec w przeciwieństwie do starego - niskiego i długiego, bez żadnych akcentów wertykalnych jest gmachem monumentalnym, o wyraźnej przewadze elementów pionowych, którego bryła złożona z kilku graniastych członów, dominuje nad otoczeniem.
Całość dopełniał staranny, secesyjno-modernistyczny wystrój. Przy dworcu oraz nad platformą drugiego peronu założono wiaty o żeliwnych kolumnach, a oba perony połączono tunelem (po 1909 r.). Obok tuneli we Lwowie, Krakowie i Tarnopolu był to chronologicznie czwarty tunel w Galicji.
W 1911 r. władze kolejowe zafundowały jeszcze dla dworca w Tarnowie dziesięć wielkich malowideł olejnych przedstawiających "najpiękniejsze widoki" Tatr i Pienin.
Brak komentarzy
Prześlij komentarz
Jeśli spodobał Ci się post, będzie mi bardzo miło jeśli pozostawisz po sobie jakiś ślad - napisz komentarz, daj lajka pod postem na FB lub polub mój profil na FB: Pasażerka palcem po mapie