1126. Polska

od: Marysia

Żarnowiec (kaszb. Żarnówc lub też Żarnowc, niem. Zarnowitz) to wieś kaszubska w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa, na Wysoczyźnie Żarnowieckiej, w pobliżu Jeziora Żarnowieckiego, w otulinie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego i przy drodze wojewódzkiej nr 213. Wieś jest siedzibą sołectwa Żarnowiec w którego skład wchodzi również miejscowość Porąb.
Na terenie obecnego Żarnowca już na początku XIII w. istniała osada kaszubska. Od ok. 1215 r. Żarnowiec należał do opactwa Cystersów w Oliwie, które założyło tu żeński klasztor cysterek. Nadanie zostało potwierdzone przez księcia pomorskiego Świętopełka II w 1220 r. Klasztor żarnowiecki wraz z należącymi do niego posiadłościami został oficjalnie zatwierdzony 1279 r. przez księcia pomorskiego Mściwoja II (Mestwina II), który nadał mu także specjalne przywileje sądownicze i ekonomiczne.
Po kasacie zgromadzenia cysterek w Żarnowcu, klasztor w 1590 r. został przejęty przez benedyktynki (z nadania biskupa kujawskiego Hieronima Rozdrażewskiego) z Chełmna. W 1617 r. powstało opactwo benedyktynek, które prowadziło ożywioną działalność gospodarczą, zajmowało się szkolnictwem, było prężnym ośrodkiem polskości. Klasztor w Żarnowcu był jednym z głównych ośrodków hafciarstwa kaszubskiego. Od 1772 r. Żarnowiec znajdował się w zaborze pruskim W 1834 r. nastąpiła kasacja opactwa. W latach 1919-1939 Żarnowiec był osadą przygraniczną, znajdującą się po stronie polskiej (granica pomiędzy państwem polskim a państwem niemieckim biegła ok. 200 m na zachód od obecnego koryta rzeki Piaśnicy) . Po wojnie, w 1946 r. do klasztoru powróciły benedyktynki – repatriantki z Wilna.