804. Słowenia

Lublana (słoweń. Ljubljana, wł. Lubiana, niem. Laibach) to stolica Słowenii, położona nad rzeką Lublanicą.
Miasto zajmuje powierzchnię 275 km². Położone jest w centrum Słowenii, pomiędzy Austrią, Węgrami, Chorwacją i Friuli – regionem Włoch. Lublana leży 140 km na zachód od Zagrzebia, 250 km na wschód od Wenecji, 350 km na południowy zachód od Wiednia i 400 km na południowy zachód od Budapesztu. Najwyższym punktem miasta jest Janški Hrib (794 m n.p.m.).
Historia Lublany sięga roku 2000 p.n.e. kiedy to pierwsi ludzie zaczęli budować tymczasowe drewniane chaty na terenie dzisiejszej stolicy Słowenii. W późniejszym czasie teren ten stał się częstym szlakiem dla różnych ludów oraz plemion. Jako pierwsi na stałe zamieszkali na tych terenach Veneti. W III w. p.n.e. tereny te zostały zamieszkane także przez celtyckie plemię Taurisci. W I w. n.e. Rzymianie założyli na terenie dzisiejszej Lublany wojskowe obozowisko nazywając je Emona. W 452 r. Hunowie dowodzeni przez Attylę zniszczyli kompletnie osadę. Emona liczyła ok. 6 tysięcy mieszkańców i odgrywała dużą rolę podczas walk liczebnych. W VI w. Słowianie zaczęli zamieszkiwać tereny Słowenii. W IX w. Słowianie dostali się pod niewolę Franków.