1201. Polska

od: Katarzyna

W Krakowie jako jedynym mieście Europy tradycja sypania kopców przetrwała aż do XX w. Obecnie na terenie Krakowa znajdują się cztery kopce.
Kopiec Krakusa na Krzemionkach usypany w VII w. ma 16 m wysokości. Według legendy jest to mogiła założyciela Krakowa, księcia Kraka jednak podczas badań przeprowadzonych w latach trzydziestych nie odnaleziono żadnego szkieletu.
Drugim kopcem jest kopiec Wandy, córki Kraka. Wznosi się obok Huty im. Sendzimira, został usypany w VII wieku, ma 14 metrów wysokości a na szczycie znajdował się kiedyś kamienny orzeł zaprojektowany przez Jana Matejkę (prawdopodobnie skradziony). Podobnie jak przy kopcu Krakusa tak i tutaj nie znaleziono śladów, które by wskazywały, że jest to faktycznie mogiła księżniczki Wandy.
Kopce te przypuszczalnie mogły służyć jako strażnice lub miejsca kultu, na szczycie kopca Kraka odnaleziono resztki świętego drzewa pogan - dębu, a wzgórze wawelskie wraz z kopcami tworzy trójkąt równoramienny.
Trzecim, najbardziej znanym kopcem jest usypany w latach 1820-23 kopiec Kościuszki. Kopiec wzniesiono na wzgórzu św. Bronisławy, ma 34,1 m wysokości. Znajduje się w nim ziemia z pól bitewnych: Racławic, Maciejowic, Dubienki oraz z pobojowisk amerykańskich. W 1862 roku na szczycie osadzono granitowy głaz z napisem "Kościuszce". W 1856 roku Austriacy otoczyli kopiec fortyfikacjami.
Najmłodszym z krakowskich kopców jest usypany na Sowińcu w 1936 roku kopiec Piłsudskiego, ma 38 m wysokości, wzniesiony został jako symbol niepodległości Polski. Zawiera w sobie ziemię z pól bitewnych z lat 1794-1945.
Pocztówka przedstawia obraz Giovanniego Battisty Biasion "Fantastyczny widok Krakowa i trzy kopce: Kościuszki, Wandy i Krakusa".