Dom przysłupowy (niem. Umgebindehaus, cz. podstavkovy dům), zwany nieprecyzyjnie „domem łużyckim”, to unikalny typ budownictwa ludowego występujący na obszarze Euroregionu Nysa.
Autorstwo tego systemu budowania przypisuje się inwencji rzemieślników z historycznych Górnych Łużyc. Stąd dalsza ekspansja objęła północne Czechy i część Dolnego Śląska. Początki budownictwa przysłupowego sięgają XVII wieku, zaś pełny rozkwit nastąpił w XIX stuleciu i z tego też czasu pochodzi większość zachowanych obiektów. Ich liczbę we wszystkich trzech krajach szacuje się na ponad 17.000. W niektórych wschodnio-saksońskich miejscowościach (np. w Ebersbach, Hirschfelde, Markersdorf) tworzą one zespoły urbanistyczne, podobnie do niedawna było w polskiej Bogatyni i w jej okolicy.
Oj zazdroszczę, szkoda, ze nie można nabyć całej serii pocztówek "Łużyckie domy przysłupowe" *_*
OdpowiedzUsuń