1521. Polska

od: Marcin

Tatry (słow. Tatry, niem. Tatra, węg. Tátra) to najwyższe pasmo w łańcuchu Karpat.
Etymologia nazwy jest do dziś bardzo niejasna. Na góry te mówiono „Tritri” (1086), „Tatry” (1255), w XIII/XIV wieku węg. „Thorholl” (1256), „Thorchal”, „Tarczal”, bądź „Tutur”, „Thurthul” co oznaczać mogło piekło, staroruskie (ukraińskie) „Tołtry, Toutry”, również niem. „Schneegebürg” (Montes nivium). Adam Mickiewicz wymiennie używał nazwy Tatry i Krępak, podobnie jak sto lat wcześniej Spener.
W 1790 r. Baltazar Hacquet zapisał, że Słowianie nazywają te góry Tatari lub Tatri, ponieważ przedtem przebywały tam tatarskie hordy. Według prof. Rozwadowskiego etymologię nazwy Tatry (staropol. Tartry) należy łączyć z francuską (celtycką) nazwą tertre oznaczającą wzgórze. Zgodnie z tym Tatry oznaczałyby pierwotnie wzgórza. Za takim zestawieniem wyrazów „Tertre – to są Tatry” pisał również Norwid. Niektórzy autorzy sugerują również pochodzenie dackie lub trackie. Jeszcze na początku XIX wieku Tatry Wysokie nazywane były Karpakiem (najwyższa góra, okryta śniegiem), z dacko-iliryskiego karpe oznaczającego skałę, w języku staropolskim zachowanych w formie z karp- np. „przemierzał góry ostre i karpętne”, lub s(z)karpa – stromizna górska.
W XIII- i XIV-wiecznych oficjalnych dokumentach węgierskich Karpaty, a raczej Tatry pojawiają się pod nazwą Thorchal bądź Tarczal lub rzadziej jako Schneegebürg, Montes Nivium.