856. Polska

Ostróda powstała w XIII wieku w pobliżu krzyżackiego zamku na terenie Pomezanii wcześniej zasiedlonej przez staropruskie plemię Pomezanów. Teren ten od XVI wieku był określany jako Prusy Górne (niem. Oberland) lub polnische Oberland (pol. polskie Pogórze). Prawdopodobnie pierwszymi osadnikami byli mieszkańcy niemieckiego miasta Osterode am Harz, od którego nazwali nowe miasto[potrzebne źródło]. Po bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku rycerz Mikołaj z Durąga (Claus von Doringe) zajął miasto i zamek dla wojsk króla Władysława Jagiełły. W 1440 roku Ostróda przystąpiła do antykrzyżackiego Związku Pruskiego. W 1519 roku w czasie wojny polsko-krzyżackiej (wojny pruskiej) Ostróda zostaje zdobyta przez wojska króla polskiego Zygmunta Starego. W latach 1633-1643 miastem (i starostwem) zarządza Jan Chrystian brzeski książę Brzegu i Legnicy i tu zmarł. Jego druga żona księżna Jadwiga została pochowana w kościele św. Dominika Savio. Od 21 lutego do 1 kwietnia 1807 roku na zamku mieszkał cesarz Napoleon Bonaparte.
W 1834 roku pastorem polskiej gminy ewangelickiej zastał Gustaw Gizewiusz. Mimo lokacji miejskiej do czasu doprowadzenia linii kolejowej w 1872 roku Ostróda pozostawała miasteczkiem o znaczeniu wyłącznie lokalnym. W czasie II wojny światowej zniszczona w około 60%.