935. Hiszpania

Alhambra (arab. "czerwona wieża") to warowny zespół pałacowy w Grenadzie w andaluzyjskim regionie Hiszpanii, zbudowany w latach 1232–1273 i rozbudowywany do XIV wieku. Jej rozbudowa trwała za panowania emirów z dynastii Nasrydów – Jusufa I i Muhammada V. Alhambra była twierdzą mauretańskich kalifów.
Zabytek arabskiego budownictwa w Europie składa się z pałacu z kilkoma dziedzińcami i dekorowanymi salami, Alkazaby i Generalife – letniej rezydencji z ogrodami oraz z samych ogrodów znajdujących się na całym wzgórzu. Wewnątrz znajduje się Patio de los Leones (podwórze lwów) z wodotryskiem opartym na 12 lwach. Dziedzińce okolone są cienistymi kolumnadami, wśród których można znaleźć wiele chłodnych zakątków, ogródki z płynącą wodą, na zewnątrz zaś balkony, z których roztaczają się przepiękne widoki. Ornamenty przedstawiają wersety Koranu.
Alhambra była ostatnim punktem oparcia Arabów w Hiszpanii. Do roku 1492, w którym została zdobyta, była siedzibą emirów Grenady. Przez długi czas służyła za więzienie, później (w XIX w.) została odbudowana z zachowaniem pierwotnego stylu.
Twierdza Alhambra została w 1984 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
Budowanie twierdzy oparto na prostej zależności matematycznej. Podstawą wszystkich elementów (budynków, elewacji) był kwadrat i kolejno tworzone prostokąty poprzez wykorzystanie długości przekątnej kwadratu jako boku kolejnej figury. W takim założeniu podstawa kwadratu a była podstawą kolejnych prostokątów, zaś boki wynosiły kolejne wartości przekątnych począwszy od a, pierwiastek z 2, pierwiastek z 3 itd.