Park Narodowy Ujung Kulon (oznacza: Zachodni kraniec) położony jest na najbardziej wysuniętym na zachód krańcu Jawy, Banten, Indonezja. Obejmuje swoim zasięgiem grupę wulkanicznych wysp Krakatau i inne wyspy, w tym Panaitan, Handeuleum i Peucang w Cieśninie Sunda.
Park zajmuję powierzchnię 1,206 km² (w tym 443 km² to powierzchnie wód). Większa jego część leży na półwyspie sięgając Oceanu Indyjskiego. W 1883 roku eksplozja pobliskiego wulkanu Krakatau wywołała tsunami, które spustoszyło wioski wraz z uprawami na przybrzeżnych obszarach zachodniej części półwyspu i pokryło całą okolicę warstwą pyłu wulkanicznego o grubości 30 cm. Spowodowało to całkowitą ewakuację ludności zamieszkującej półwysep, tym samym tworząc warunki sprzyjające rozwojowi fauny i flory.
Ujung Kalon jest pierwszym Parkiem Narodowym Indonezji wpisanym do UNESCO Listy światowego dziedzictwa UNESCO w 1991 dzięki posiadaniu największych powierzchni nizinnych lasów tropikalnych na Jawie.
Jest również jednym z zaledwie dwóch obszarów występowania zagrożonych wyginięciem Nosorożców Jawajskich. Liczebność ludności zamieszkującej park waha się od pięćdziesięciu do sześćdziesięciu.
Brak komentarzy
Prześlij komentarz
Jeśli spodobał Ci się post, będzie mi bardzo miło jeśli pozostawisz po sobie jakiś ślad - napisz komentarz, daj lajka pod postem na FB lub polub mój profil na FB: Pasażerka palcem po mapie